در آستانه برگزاری مراسم یادبود ابراهیم رئیسی در سازمان ملل متحد، مارک والاس، مدیرعامل سازمان اتحاد علیه ایران هستهای اعلام کرد هیچ دولت یا نهاد بینالمللیای نباید برای مرگ «قصاب تهران» که تمام سابقهاش به خون مردم ایران آغشته است، تسلیت بگوید.
والاس در بیانیهای که یک روز پیش از برگزاری این مراسم منتشر شد، آن را محکوم کرد.
ابراهیم رئیسی روز ۳۰ اردیبهشت پس از سقوط بالگردش در شمال غربی ایران کشته شد.
قرار است روز پنجشنبه ۱۰ خرداد مراسمی برای یادبود او در مجمع عمومی سازمان ملل متحد برگزار شود اما این برنامه موجی از اعتراضهای داخلی و بینالمللی را از سوی فعالان حقوق بشر و برخی دولتها برانگیخته است.
پیشتر آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل ضمن ابراز تاسف بابت کشته شدن رئيسی و همراهانش، این واقعه را به خانوادههایشان و مردم ایران تسلیت گفته بود.
مدیرعامل سازمان اتحاد علیه ایران هستهای در بیانیه خود خواستار خروج اعتراضی آمریکا و متحدانش از مراسم یادبود رئیسی در سازمان ملل شد.
شامگاه چهارشنبه خبرگزاری رویترز به نقل از یک مقام آمریکایی که نام و سمت او اعلام نشد، گزارش داد ایالات متحده مراسم ادای احترام سازمان ملل به رئیسی را تحریم میکند و در آن حاضر نخواهد شد.
شورای امنیت سازمان ملل متحد در ابتدای نشست خود در روز ۳۱ اردیبهشت، به یاد قربانیان سقوط بالگرد حامل رئیسی یک دقیقه سکوت اعلام کرد.
به گزارش رویترز، رابرت وود، معاون سفیر ایالات متحده در سازمان ملل متحد در آن مراسم ادای احترام، کنار ۱۴ همتای خود ایستاده بود.
نیکی هیلی، نماینده پیشین آمریکا در سازمان ملل به خبرنگار ایراناینترنشنال در اسرائیل گفت: «اگر من سفیر آمریکا در سازمان ملل بودم، از جلسه شورای امنیت که برای مرگ ابراهیم رئیسی سکوت کرد، خارج میشدم.»
امید ایروانیپور، فعال الجیبیتی و مشاور سازمان اتحاد علیه ایران هستهای در امور حقوق بشر ایران به نقش رئیسی در سرکوب اعضای جامعه الجیبیتی در ایران اشاره کرد.
او گفت رئیسی زمانی همجنسگرایی را «یکی از کثیفترین کارهایی که در تاریخ بشر انجام گرفته» خواند.
به گفته این فعال مدافع حقوق جامعه الجیبیتی، رئیسی لایحه ضد این جامعه را در اوگاندا تایید کرد که نشاندهنده تمایل جمهوری اسلامی برای صدور این تبعیض به خارج از مرزهایش است.
ایروانیپور تاکید کرد: «این مایه شرمساری است که مجمع عمومی سازمان ملل از مردی با این سابقه یاد میکند که ناقض منشور سازمان ملل بود. او در شأن هیچ پروتکل دیپلماتیکی نیست.»
اعلام خبر برگزاری مراسم سازمان ملل متحد درباره رئیسی موجی از خشم و نارضایتی شهروندان ایرانی، سازمانها و چهرههای مدافع حقوق بشر را به دنبال داشت. از جمله نرگس محمدی و شیرین عبادی، برندگان جایزه نوبل صلح، با محکومیت شدید این اقدام سازمان ملل، خواستار لغو این جلسه شدند.
بیش از ۶۰۰ تن از کنشگران مدنی، فعالان سیاسی و حقوق زنان، خانوادههای دادخواه و هنرمندان، در نامهای خطاب به دنیس فرانسیس، رییس هفتاد و هشتمین مجمع عمومی سازمان ملل متحد، از او خواستند از برگزاری مراسم یادبود برای ابراهیم رئیسی خودداری کند.
در این نامه آمده است: «رئیسی در طول ۴۵ سال تاریخ جمهوری اسلامی، به طور مستقیم در ناپدیدسازیهای قهری و اعدامهای فراقضایی هزاران مخالف سیاسی در دهه ۶۰، کشتار معترضان جنبش "زن زندگی آزادی"، قتل، بازداشت خودسرانه، ناپدیدسازی قهری و شکنجه هزاران معترض و آزار و اذیت خشونتآمیز زنان و دخترانی که از حجاب اجباری سرپیچی میکردند و دیگر نقضهای جدی حقوق بشر، مستقیما دست یا بر آنها نظارت داشته است.»
نگاهی به عملکرد رئیسی نشان میدهد او از زمان روی کار آمدن جمهوری اسلامی تا لحظه مرگش در ارتفاعات شمال غرب ایران، به شیوههای گوناگون حقوق مردم را نقض کرده و بهعنوان یکی از مهمترین ناقضان حقوق بشر در ایران شناخته میشود.
«آیتالله اعدام»، «آیتالله قتلعام»، «قصاب تهران» «جلاد ۶۷»، «قاضی مرگ» و «عضو هیات مرگ»، برخی از القابی هستند که مردم به خاطر عملکرد رئیسی به او دادهاند.