انسیه خزعلی، معاون امور زنان در دولت ابراهیم رئیسی، در مصاحبهای اعلام کرد قرارگاه گشت ارشاد در وزارت کشور است و حجاببانها برای حضور در مترو، از این وزارتخانه مجوز دارند. احمد وحیدی، وزیر کشور، پیشتر صدور هر گونه مجوز برای حضور حجاببانها در مترو را تکذیب کرده بود.
خزعلی در پاسخ به سوال سایت دیدهبان درباره «نقش دولت در برخورد با بیحجابی»، گفت که مسئولیت این طرح با وزیر کشور است و زیرمجموعه او با دستور وزارتخانه عمل میکند.
احمد وحیدی، وزیر کشور دولت ابراهیم رئیسی روز چهارشنبه اول آبان ۱۴۰۲ هر گونه سازماندهی حکومتی حجاببانها را رد کرده و گفته بود این گروهها «مردمی» هستند.
خزعلی نیز گفته است حجاببانها «نیروهای مردمی داوطلب»ی هستند که تعدادشان هم زیاد است.
او در پاسخ به این پرسش که چرا نیروهای حجاببان پوشش یکسان دارند، گفت این سوال باید از وزارت کشور پرسیده شود اما وحیدی گفته بود وزارت کشور مجوز خاصی برای این کار صادر نکرده است.
به گفته وحیدی، مردم میتوانند با «الفاظ و ادبیات خوب» صرفا تذکر لسانی بدهند و اقداماتشان در این حد مجاز است و نیازی به دریافت مجوز ندارد.
خزعلی در گفتوگو با دیدهبان تاکید کرد که وزارت کشور، زنان را در جلسات مربوط به حجاب راه نداده و از نظرات آنها استفاده نکرده است.
به گفته او، تصمیمات درباره برخورد با «زنان بدحجاب و بیحجاب» در کارگروه حجاب وزارت کشور گرفته میشد که زنان در آن حضور نداشتند.
مواضع متناقض شهرداری تهران
بیش از یک سال است که گزارشهای متعددی درباره حضور افرادی به نام حجاببان در ایستگاههای متروی تهران منتشر میشود.
اولین بار محمدامین توکلیزاده، معاون شهردار تهران در ۱۸ مرداد ۱۴۰۲ با تایید خبر بهکارگیری مامورانی برای تحمیل حجاب به شهروندان، واژه حجاببان را جعلی خواند و گفت: «ما همین الان هم یک سری نیرو داریم که وظیفهشان همین است.»
او پاسخی به این سوال که بودجه این نیروها چگونه تامین میشود نداد و گفت: «اینها همه از تکالیف ماست.»
علیرضا زاکانی، شهردار تهران، دو ماه بعد و در روز ۱۰ مهر ۱۴۰۲ با تاکید بر تحمیل حجاب اجباری در مترو گفت که شهرداری گروههای مردمی را در ایستگاههای مترو مستقر کرده و در چند نوبت، فضاهای عمومی شهر به سمت «منطق حجاب و عفاف و بنمایههای اعتقادی» سوق داده شده است.
او در کمتر از دو ماه، در اول آذر ۱۴۰۲ با تاکید بر اینکه «نمیتوان مانع امر به معروف شد»، از مواضع قبلی خود فاصله گرفت و گفت که شهرداری مجوز حضور حجاببانها را نداده و این کار به صورت خودجوش از سوی مردم انجام میشود.
زاکانی ۲۷ خرداد ۱۴۰۳ و زمانی که کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری بود، حضور حجاببانها را رد کرد و گفت یک سری فعالیتهای مردمی در قالب امر به معروف در مترو انجام میشود که مردمی است و به شهرداری ربطی ندارد.
اظهارات جدید انسیه خزعلی در پایان دولت سیزدهم میتواند ابهامها را درباره نقش وزارت کشور به عنوان مسئول برنامهریزی و اجرای طرحهای گشت ارشاد و حجاببانها در مترو برطرف کند.
اعتراضات ۱۴۰۱
خزعلی در این گفتوگو اعتراضات پاییز ۱۴۰۱ را نتیجه تلاشهای کشورهای غربی و رسانهها علیه دولت اعلام کرد و گفت برخوردها با زنان «کمحجاب یا بیحجاب» را قبول نداشته است.
او با تاکید بر اینکه در اعتراضات ۱۴۰۱ تعداد دختران خیلی کمتر از پسران بود و تنها ۱۰ درصد از دستگیر شدگان دختر بودند، گفت خیلی از آنها تحت تاثیر بازیهای رایانهای بودند.
به گفته خزعلی، «همه مردم به حجاب و عفاف عقیده دارند و درصد بیحجابیها زیاد نیست».
خزعلی انتشار تصاویر دخترانی که در عاشورای ۱۴۰۳ در کرج بدون حجاب اجباری حاضر شده بودند را «با نقشه و برنامهریزی شده» اعلام و تاکید کرد که «هنجار مراسم عمومی باید حفظ شود».
حمید هداوند، فرمانده انتظامی استان البرز، روز چهارشنبه ۲۷ تیر از شناسایی و احضار این دختران خبر داد و گفت که پلیس «حرمتشکنی را بر نمیتابد» و برابر قانون «با هنجارشکنان» برخورد خواهد کرد.
زنان در دولت رئیسی
خزعلی در پاسخ به سوالی درباره عدم حضور زنان در جایگاههای ارشد مدیریتی در دولت رئیسی، گفت که هیچ مانع قانونیای برای این موضوع وجود ندارد اما: «مسائل فرهنگی از جمله نگاه مردان و مردم ایران نسبت به مسئولیتپذیری و مدیریت زنان تاثیرگذار است.»
به گفته او «بعضیها اگر زورشان میرسید»، معاونت زنان را هم حذف میکردند.
خزعلی تاکید کرد بخشی از دلایل عدم حضور زنان در پستهای کلیدی مربوط به مشکلات خود زنان است و آنها به دلیل «ترجیحات شخصی و توجه به خانواده»، کمتر به پذیرش کارهای سنگینتر تمایل دارند.
او همچنین ادعای حضور ۲۵ درصدی زنان در ردههای مدیریتی کشور را رد کرد و گفت که در سال ۱۴۰۰ این آمار ۱۸/۹ درصد بوده و اکنون به ۱۸/۳ درصد کاهش یافته است.
خبرگزاری ایسنا دی ماه ۱۴۰۲ به نقل از خزعلی نوشته بود در حال حاضر ۲۵ درصد از مدیران کشور، زن هستند.
خشونت علیه زنان
خزعلی در این مصاحبه میزان خشونت علیه زنان در ایران را بسیار کمتر از کشورهای غربی اعلام کرد و گفت شرایط زنان اروپایی بحرانی است در صورتی که خشونت علیه زنان در ایران کمتر از اکثر کشورهاست.
او ۲۴ اسفند ۱۴۰۲ نیز در گفتوگویی با هفتهنامه نیوزویک گفته بود آمار و اعدادی که در وبسایتهای آمریکایی درباره آزار و اذیت جنسی زنان در این کشور مرور کرده «وحشتناک» است و جمهوری اسلامی از حقوق زنان و کسانی که از حقشان محروم شدهاند، حمایت میکند.
با قوانین حاکم بر جمهوری اسلامی، حقوق زنان به صورت سیستماتیک از سوی حکومت نقض میشود. مردان در حوزهها و زمینههای مختلف در مقایسه با زنان از حقوق بیشتری برخوردارند و میتوانند حقوقی از جمله حق تحصیل و حق سفر به خارج از کشور را در اختیار زنان بگذارند یا این حقوق را از آنان دریغ کنند.