در حالی که یک سال از زندانی شدن نوید میهندوست، فیلمساز ایرانی، میگذرد، اطلاعات رسیده به ایراناینترنشنال حاکی از آن است که او به دلیل امتناع از همکاری با وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی در توطئه ربایش مسیح علینژاد، روزنامهنگار و فعال حقوق زنان ساکن آمریکا، در زندان به سر میبرد.
ندا میهندوست در گفتوگو با ایراناینترنشنال فاش کرد که ماموران اطلاعاتی برادرش، نوید، را تحت فشار قرار دادند تا با علینژاد به بهانه ساخت مستند جدیدی درباره زنان تماس بگیرد.
او گفت وقتی برادرش حاضر به پذیرش این درخواست نشد، حکومت ایران در مرداد ۱۴۰۲ مجددا نوید را دستگیر کرد و او را برای اجرای حکم سه سال زندان، به اوین فرستاد.
نوید میهندوست اولین بار در ۱۳ آذر ۱۳۹۸ از سوی وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی دستگیر شد. او بابت اتهامی مربوط به مستندی درباره علینژاد در سال ۱۳۸۸، به بند ۲۰۹ زندان اوین که تحت اداره وزارت اطلاعات است، انتقال یافت.
وی پس از دو ماه بازجویی در بهمن همان سال به قید وثیقه آزاد شد.
یک سال بعد، محمدرضا عموزاد، رییس شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران، که به صدور احکام سنگین معروف است و از سوی بریتانیا و کانادا به دلیل نقض حقوق بشر تحریم شده، میهندوست را به سه سال زندان محکوم کرد.
ندا میهندوست به ایران اینترنشنال گفت پس از آزادی نوید به قید وثیقه، ماموران اطلاعاتی بارها او را تحت فشار قرار دادند تا در چارچوب همکاری با وزارت اطلاعات، با علینژاد تماس بگیرد.
ندا افزود: «بازجو به برادرم گفت که در صورت تمکین، میتوانند اجرای حکم او را متوقف کنند. هر چند هفته یک بار با نوید تماس میگرفت و از او پاسخ میخواست. بازپرس از او میخواست که با مسیح تماس بگیرد.»
فشار علیه این فیلمساز با توطئه اطلاعاتی گستردهتر جمهوری اسلامی برای ربودن علینژاد و فریب دادن او با هدف انتقالش به ایران همزمان شد.
پیشتر روحالله زم، روزنامهنگار مخالف جمهوری اسلامی، در توطئهای مشابه ربوده شد و به ایران انتقال یافت. زم در نهایت اعدام شد.
ندا میهندوست اضافه کرد: «این حادثه دقیقا مصادف شد با افشای نقشه جمهوری اسلامی برای ربودن مسیح علینژاد که افبیآی از اجرای آن جلوگیری کرد.»
وزارت دادگستری آمریکا در تیرماه ۱۴۰۰ اعلام کرد دستگاه اطلاعاتی جمهوری اسلامی، دستکم از یک سال پیش از آن، در حال طراحی برای ربودن علینژاد و انتقال او به ایران از مسیر ونزوئلا بود و در این مدت منزل علینژاد و اطرافیان او را با تجهیزات عکسبرداری و فیلمبرداری تحت نظر داشت.
چهار شهروند ایرانی به دست داشتن در این پرونده متهم شدند.
علینژاد در گفتوگو با ایراناینترنشنال ضمن ابراز نگرانی عمیق از زندانی شدن میهندوست گفت: «من از این که دستگاه امنیتی ایران تلاش کرده یک فیلمساز بیگناه را وادار کند تا از ارتباط خود با من برای آسیبرساندن استفاده کند، به شدت نگران هستم.»
این فعال زنان افزود: «این حادثه نگرانکننده، سوءاستفاده مداوم نیروهای امنیتی از قوه قضاییه جمهوری اسلامی برای جعل اتهام علیه شهروندان بیگناه، و وادار کردن آنها به همکاری با رژیم یا ابزار شدن برای رژیم در جهت اهداف شومشان را نشان میدهد.»
علینژاد تاکید کرد: «این اقدامات شواهد بیشتری را ارائه میدهد که قوه قضاییه ایران نه به عنوان یک نظام قضایی واقعی، بلکه به عنوان ابزاری صرف در دستان دستگاههای امنیتی عمل میکند.»
امتناع میهندوست از همکاری با مقامهای امنیتی، به هشدارها و اعمال فشارهای متعدد از جمله مسدود کردن حسابهای بانکیاش و در نهایت دستگیری مجدد او منجر شد.
ندا میهندوست گفت: «آنها به نوید هشدار دادند که اگر خودش را تسلیم نکند، نسبت به [ضبط] وثیقه او اقدام خواهند کرد. در نهایت پس از اخطار سوم، حسابهای بانکی او را بستند تا به او فشار بیاورند.»
نوید در زمان آزادی به قید وثیقه، با وجود ممنوعیت ساخت فیلم و فشارهای ماموران اطلاعاتی، با کارگردانی فیلم زیرزمینی «کافه»، تجربیات خود را به منبع الهام تبدیل کرد.
این فیلم با بازی ستاره ملکی هماکنون در جشنواره فیلمی در سائوپائولو با نام Incríveis در حال نمایش است.
ملکی که خود در پی حضور بدون حجاب اجباری در فیلم زیرزمینی دیگری مجبور به فرار از ایران شد، در مصاحبه با ایراناینترنشنال درباره شجاعت نوید میهندوست گفت: «نوید واقعا بر اصول خود ایستاد و از همکاری با آنها به منظور فرار از زندان خودداری کرد. در حالی که منتظر حکمش بود، این فیلم را زیرزمینی و بدون مجوز ساخت.»
این فیلم داستان کارگردان مطرحی به نام سهراب را روایت میکند که پس از ممنوعیت فیلمسازی، روزهای خود را در یک کافه میگذراند.
ملکی گفت شخصیت سهراب عمیقا بازتابی از خود نوید است.
او افزود: «وقتی فیلمنامه را خواندم، از نوید پرسیدم که آیا شخصیت سهراب اوست؟ نوید خندید و گفت: "نه، من نیستم." اما بعد از اینکه حکم او آمد و من بیشتر از وضعیتش اطلاع یافتم، متوجه شدم که این شخصیت خود او بود. او شخصیت سهراب را طوری خلق کرد که حتی پشت میلههای زندان هم بتواند روی پرده سینما نفس بکشد.»
اگرچه هنوز اطلاعاتی در خصوص پرونده نوید وجود ندارد، او اکنون پشت میلههای زندان، همچنان به مقاومت خود ادامه میدهد.
ندا میهندوست به ایراناینترنشنال گفت: «۳۰ مرداد ۱۴۰۳، دقیقا یک سال از زندانی شدن نوید در اوین میگذرد. او که ابتدا در بند چهار نگهداری میشد، پس از اطلاعرسانی در مورد وضعیت یکی از زندانیان که به دلیل تاخیر در رسیدگی پزشکی جان خود را از دست داد، به مدت سه روز به سلول انفرادی فرستاده شد. او در این مدت در اعتراض به حبس خود دست به اعتصاب غذا زد. پس از آن، او به بند هشت منتقل شد.»
ندا در پاسخ به این پرسش که آیا خودش به دلیل درخواست برای آزادی نوید، در خارج از ایران با تهدیدی از سوی مقامات ایرانی مواجه شده یا نه، افزود: «بازپرس نوید به او گفت که ما علیه خواهرت اتهامی در نظر داریم و وقتی برادرم علت را جویا شد، گفت وقتی به ایران آمد، میتوانیم برایش توضیح دهیم.»
در حالی که نوید دوران محکومیت خود را میگذراند، سرنوشت او مبارزه مداوم برای آزادی هنری در ایران را برجسته میکند.
پرونده نوید، نمونهای از تلاش جمهوری اسلامی برای سرکوب مخالفان در خارج از کشور و استفاده از ارعاب و مجازات برای ساکت کردن منتقدان در داخل و خارج از مرزهای ایران است.