گلرخ ایرایی، زندانی سیاسی در نامه‌ای از ماشاالله کرمی به‌عنوان کسی که «از رنج بر دار شدن محمدمهدی کرمی و محمد حسینی ساحل زندگی‌اش آشوب شد»، یاد کرد و نوشت: «آن سحرگاه شوم را تاب آوردی و ایستادی که تنها نمانیم به انزوا در این برهوت یاران ایستاده تا پایان. میله‌ها را تاب می‌آوری.»