هر روز شمار افرادی که در سراسر جهان دچار گرسنگی می‌شوند یا در تلاش رفع گرسنگی هستند، در حال افزایش است و همزمان میزان کمکی که ثروتمندترین کشورهای جهان در این زمینه پرداخت می‌کنند، در حال کاهش است. این شرایط موجب شده بحران گرسنگی در جهان تشدید شود.
به گزارش رویترز، سازمان ملل متحد سه‌شنبه ۴ دی اعلام کرده که این سازمان در بهترین حالت، می‌تواند برای کمک به حدود ۶۰ درصد از ۳۰۷ میلیون نفری که در سال آینده به کمک‌های بشردوستانه در زمینه گرسنگی نیاز دارند، پول جمع‌آوری کند.
این بدان معناست که ۴۰ درصد نیازمندان دریافت غذا، که دست‌کم ۱۱۷ میلیون نفر هستند در سال ۲۰۲۵ غذا یا کمک‌های دیگر دریافت نخواهند کرد.
داده‌های سازمان ملل نشان می‌دهند که این سازمان تا پایان سال ۲۰۲۴، فقط ۴۶ درصد از ۴۹.۶ میلیارد دلاری که قرار بود برای کمک‌های بشردوستانه در سراسر جهان جمع‌آوری کند، به دست خواهد آورد. این دومین سال متوالی است که سازمان ملل کمتر از نیمی از آن‌چه را که در این زمینه به دنبال آن بود، جمع‌آوری می‌کند.
این کمبود، آژانس‌های بشردوستانه را مجبور کرده تصمیمات دردناکی، مانند کاهش جیره برای گرسنگان و کاهش تعداد افراد واجد شرایط برای کمک، اتخاذ کند.
عواقب چنین سیاستی در مناطقی مانند سوریه بیش از دیگر نقاط جهان احساس می‌شود، زیرا در این کشور برنامه جهانی غذا، نهاد اصلی سازمان ملل در زمینه توزیع غذا، به شش میلیون نفر غذا می‌داد.
رانیا داگاش-کامارا، دستیار مدیر اجرایی سازمان برای مشارکت و بسیج منابع، گفت که برنامه جهانی غذا با توجه به پیش‌بینی‌های خود برای جمع‌آوری کمک‌های مالی در اوایل سال جاری، تعداد افراد مورد نظر خود را به حدود یک میلیون نفر کاهش داد.
داگاش-کامارا در ماه مارس از کارکنان برنامه جهانی غذا در سوریه بازدید کرد و در مصاحبه‌ای گفت سیاست آن‌ها این بود که «در این مرحله از گرسنگان غذا می‌گیریم تا گرسنه‌ها را سیر کنیم».
مقامات سازمان ملل دلایل کمی برای خوش‌بینی در زمینه کاهش شمار گرسنگان دارند، زیرا در زمان درگیری‌های گسترده، ناآرامی‌های سیاسی و تغییرات اقلیمی شدید، به قحطی دامن زده می‌شود.
تام فلچر، معاون دبیرکل سازمان ملل در امور بشردوستانه و هماهنگ‌کننده امداد اضطراری، به رویترز گفت: «ما مجبور شده‌ایم پاسخ به درخواست کسانی که نیاز شدید دارند را کاهش دهیم.»
فشارهای مالی و تغییر سیاست‌های داخلی، تصمیمات برخی از کشورهای ثروتمند را در مورد این‌که به چه میزان و به چه نهادی کمک کنند، تغییر داده است.
آلمان، یکی از بزرگترین اهداکنندگان کمک به برنامه غذایی سازمان ملل، در چارچوب سیاست کاهش هزینه‌های عمومی خود، ۵۰۰ میلیون دلار از کمک‌های بشردوستانه خود کم کرد.
کابینه این کشور کاهش یک میلیارد دلاری دیگری در کمک‌های بشردوستانه را برای سال ۲۰۲۵ توصیه کرده است. پارلمان جدید آلمان پس از انتخابات فدرال در ماه فوریه در مورد برنامه هزینه‌های سال آینده تصمیم‌گیری خواهد کرد.
همچنین سازمان‌های بشردوستانه منتظرند ببینند دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور منتخب ایالات متحده، پس از آغاز دومین دوره ریاست‌جمهوری خود در ژانویه چه پیشنهادی در این زمینه ارائه می‌کند.
مشاوران ترامپ نگفته‌اند که او چگونه در مورد کمک‌های بشردوستانه تصمیم‌گیری می‌کند، اما او در اولین دوره ریاست‌جمهوری خود به دنبال کاهش بودجه ایالات متحده در این زمینه بود.
ناکامی کشورهای بزرگ در کاهش بودجه برای طرح‌های جهانی، شکایت دائمی ترامپ بوده و او اکنون مشاورانی را استخدام کرده که می‌گویند احتمال کاهش کمک‌های خارجی وجود دارد.
این در حالی است که ایالات متحده نقش اصلی را در پیشگیری و مبارزه با گرسنگی در سراسر جهان ایفا می‌کند و این کشور طی پنج سال گذشته ۶۴.۵ میلیارد دلار کمک بشردوستانه ارائه کرده است.
این میزان دست‌کم ۳۸ درصد از کل چنین کمک‌هایی است که سازمان ملل ثبت کرده است.
اکثر کمک‌های بشردوستانه به سازمان ملل فقط از طریق سه کمک‌کننده ثروتمند اصلی جهان تامین می‌شود: ایالات متحده، آلمان و کمیسیون اروپا.
این سه منبع، ۵۸ درصد از ۱۷۰ میلیارد دلار کمک ثبت شده سازمان ملل را در پاسخ به بحران‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۴ تامین کردند.
بر اساس بررسی رویترز از داده‌های کمک‌های سازمان ملل، سه قدرت دیگر، چین، روسیه و هند، در مجموع کمتر از یک درصد از کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل را در همان دوره به خود اختصاص دادند.
ناتوانی در از بین بردن کمبود بودجه یکی از دلایل عمده‌ای است که سیستم جهانی برای مقابله با گرسنگی و جلوگیری از قحطی تحت فشار شدید قرار گرفته است.
فقدان بودجه کافی، همراه با موانع لجستیکی ارزیابی نیاز و ارائه کمک‌های غذایی در مناطق درگیری، که در آن‌جا بسیاری از بدترین بحران‌های گرسنگی رخ می‌دهد، تلاش‌ها برای دریافت کمک‌های کافی به گرسنگان را کاهش می‌دهد.
پیشتر بر اساس آمارها اعلام شده بود نزدیک به ۲۸۲ میلیون نفر در ۵۹ کشور و منطقه از جمله سودان، میانمار، افغانستان در سال ۲۰۲۳ با سطوح بالایی از ناامنی غذایی حاد مواجه بودند.